Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΡΟΖ...

Η ζωή είναι ροζ ,για αυτούς που μπορούν

 να ξεχωρίζουν τα χρώματα...

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΜΟΝΑΞΙΑ

Μοναξιά

29/10/2016

Σαν το κερί των ουρανών 

 καιη την δόξα των φτωχών 

η μοναξιά τους ,

 σ ένα δωμάτιο που βογκά  

από ένα πόνο που λαχταρά 

 την αγκαλιά τους.

Σιμά σε δρόμους σκοτεινούς 

σε ελπίδες  που είναι 

από ορφανούς 

μικρούς μπελάδες, 

υποχρεώσεις που βογκούν

 που απελπίζονται πριν δουν

των θεών καυγάδες.

Χαρίκλεια Φρόσω Σμαρό 

 σε ένα δωμάτιο φτωχό

 ανασαίνεις,

να το ζεσταίνεις  

με βλέμματα απελπισιάς 

με γερασμένα κορμιά χαράς

 και αναμνήσεις. 

 Πήρα και φέτος ξύλα πολλά 

από ένα δάσος που σιωπά 

τον Θεό να προσκυνήσεις, 

τα βράδια μόνο δεν μπορώ,

 είναι όταν το κρύο φονικό

 από το δωμάτιο βάζει,

 την απελπισία στην καρδιά μου.

 Εκεί που η αγάπη λαχταρά

την ψυχή  να παει βόλτα κρυφά 

σε κατακτήσεις, 

σκιές και δόξες τότε ζω 

 σ ένα χαμένο παρελθόν 

όταν κοιτάζω. 

Θες να ακούσεις 

ποιο πολλά 

μα από τα σύννεφα η καρδιά

 μόνο  αγγέλους κι όνειρα 

τολμά να πλάθει,

 ψεύτικα δάση για φωτιά,

 μες σ ένα δωμάτιο που χωρά 

της μοναξιάς, 

 τα πολύτιμα σου  λάθη... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΦΡΟΣΩ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ

ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ

Δύο άγνωστοι

27/10/2016

Κάποιες ελπίδες πεταμένες προδομένες 

κάποιες μαύρες σκέψεις ξεψυχούν,

από κάτι άσχημα περάσματα του κόσμου 

από άγονες φτωχές στιγμές εγωισμού.  

Μπορεί να ναι δάκρυα της ψυχής 

αυτά τα  κόκκινα σημάδια  από αίμα,

η κάτι σταγόνες από την καρδιά, 

που σέρνονταν χρόνια 

μες σε οράματα κρυφά 

στιγμής σαν ψέμα.

Εκεί θα ξεψυχήσω σου λέω 

εκεί που πέταξες φωτογραφίες παλιές,

απ όλα τα χρόνια που χαμογελούσες  

μα δεν το πίστευες

ότι θα φτάναμε στο χθες.

Δύο άγνωστοι να μην σε ξέρω ,

 σαν να χάνω  το μυαλό,  

σε δευτερόλεπτα να παγώνει η ψυχή

να υποφέρω,

κι αντι για άγγιγμα να λέμε λόγια αγάπης,

να σ ακουμπώ με μαύρο αίμα μισός στο κενό.

Κάποιες ελπίδες πεταμένες προδομένες

κάποιες μαύρες σκέψεις ξεψυχούν, 

από κάτι άσχημα περάσματα του κόσμου 

από άγονες φτωχές στιγμές εγωισμού... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΝΘΗ

ΤΕΧΝΗ

ΤΈΧΝΗ

26/10/2016

Η ουσία στην τέχνη 

δεν είναι αυτό που υπάρχει 

ακούς η αισθάνεσαι

μα αυτό που βλέπεις 

ονειρεύεσαι δημιουργείς. 

Μια άλλη παράλληλη ζωή

ομορφότερη  

ιδανική η άσχημη, 

με σκληρή άποψη.

Μια  ευαίσθητη υπέροχη  

δική σου δημιουργία  

που βασίζεται, 

στην ίδια πραγματικότητα 

με άλλες λέξεις  εικόνες θεωρίες

μα είναι πλασματική.

μια ξεχωριστή αλήθεια 

η ποίηση της τέχνης... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ 
ΦΩΤΟ ΦΕΛΙΤΣΙΑ ΜΑΡΑΝΗ

ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

Ένας έρωτας μας ανήκει

21/10/2016

Ο κάθ  ένας μπορεί να τραβά 

τον δρόμο της ψυχής του,

γράψε κάτι όμορφο σε ποίημα

για τις γυναίκες που αγαπούν

βαθιά και αληθινά .

Απλά ακουμπώ, 

μια ανάσα μου πάνω σου

και ζωγραφίζω ένα αύριο

μια ανατολή, 

ένα σκοτεινό παρελθόν, 

μια διεστραμμένη ψυχή

 η ένα χαμόγελο, 

ευτυχισμένο η πικραμένο. 

Έτσι  αγγίζω 

την παιδική σου ψυχή,

από λόγια κλειδιά 

που τα λες μα δεν ξέρεις,

πως μέσα μου ηχούν 

σαν καμπανάκια των Χριστουγέννων. 

Ναι είμαι παιδί, ναι πιστεύω ακόμη, 

ναι μεγαλώνω μα δεν με νικάει ο πόνος 

ναι ένας άγιος Βασίλης υπάρχει 

ακόμη για εμένα 

κι ένας μεγάλος έρωτα για όλους,

ναι το σήμερα δεν ανήκει στο αύριο

ούτε τα όνειρα μας δίνουν ελπίδες

μα εγώ πιστεύω ακόμη, 

ότι είσαι κάπου κοντά 

και σε λατρεύω.

γιατί σε κάποια ανατολή 

σε κάποια γιορτινή στιγμή 

δική μου που για τους άλλους

δεν θα είναι τίποτε, 

εγώ θα φορτώσω με ελπίδες γιορτής

το σήμερα που ανήκει στο αύριο, 

αρκεί να καταφέρω να σε ξεχωρίσω 

από την ομίχλη της θλίψης, 

θα μπορέσω άραγε,

μα ναι εσύ θα λάμπεις...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ 

ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα 

20/10/2016

Θέλω πλέον την αλήθεια 

και την ολοκλήρωση αυτών 

που αισθάνομαι,

να τα βρω να τα μιλήσω 

σε αρσενικό και θηλυκό μυαλό.

Γράφω απλά και προσπαθώ

να βγάλω αγγίγματα 

κορμιού μυαλού και ψυχής, 

με  μολύβι  χρώματα και χαρτί 

μέσα από εντολές μιας ύπαρξης

και της ολοκλήρωσης. 

Οι άλλοι κόσμοι μας χαμογελάνε 

σε μια απελευθέρωση του μυαλού

χωρίς ουσίες, 

μα μ όργωμα της απόλυτης 

ελευθερίας, 

της ψυχής και της τέχνης. 

Σε μια απόλαυση των συναισθημάτων 

και των αισθήσεων,

 θα μας οδηγήσει 

σε δρόμους ανάπτυξης

απελευθέρωσης και ολοκλήρωσης, 

του πνεύματος και της σάρκας. 

Μην βάζετε αλυσίδες μέσα σας 

και μην πουλάτε φθηνά το κορμί,

 ένας οργασμός είναι η ζωή 

που δεν γνωρίζουμε ποτέ. 

Ένας οργασμός δημιουργίας

απόλαυσης

κι αναγνώρισης, 

όταν ανοίγουμε τα μονοπάτια

που μας οδηγούν σ αυτά 

στο σήμερα, 

γιατί το αύριο

δεν το προλαβαίνεις ποτέ... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΑΝΘΗ  ΠΑΠΑΡΓΥΡΙΟΥ 

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΑ

Τα μάτια σου είναι φωτιά

19/10/2016

Τα μάτια σου είναι σαν φωτιά

ένα παιδί σ ένα κορμί γυναίκας

βγάζεις ένα θεϊκό πάθος 

χωρίς να το προκαλείς,
ψάχνεις το απόλυτο του έρωτα να βρεις

κοίτα πόσο ερωτικές  είναι

οι γραμμές στο λαιμό σου.

Ένα κορμί ξεψυχισμένο από αγάπη

σε άφωνες στιγμές αφιερωμένο 

πάθους,

ένα παιδί που μεγαλώνει

κι αγκαλιάζει την στοργή ακόμη

μ ένα πικραμένο απαλό χάδι, 

κάθε βράδυ αναζητά ένα ψεγάδι

η το απόλυτο  μες στο σκοτάδι. 

Μια λύτρωση χαμένη στα σεντόνια

που ακουμπούν  απαλά αυτό το σώμα,

μ ένα φιλί χαμένο μέσα στην νυχτιά,

με μια ζωή που ψάχνει 

την ανεξαρτησία να την κάνει σκλαβιά,

σε μια αγάπη αληθινή

να της χαρίσεις την δική σου τη ζωή.

Τα μάτια σου είναι σαν φωτιά

ένα παιδί σ ένα κορμί γυναίκας

βγάζεις ένα θεϊκό παθός 

χωρίς να το προκαλείς,
ψάχνεις το απόλυτο του έρωτα να βρεις

κοίτα πόσο ερωτικές  

είναι οι γραμμές στο λαιμό σου.
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΖΑΡΑ

ΜΟΝΗ

Μόνη 

Μόνη μου λες

ότι είσαι μόνη, 

πίσω από τις αχτίδες του ήλιου

που σε κοιτά .

Μόνη μου λες απελπισμένη 

ανάμεσα σε φίλους,

που ίσως σ’ αγαπούν

πολύ μόνη, όλοι αδιαφορούν. 

Αν ήσουν τα φεγγάρια

αν ήσουν αυτά τα βράδια 

δεν θα ταν δυνατόν,

να μη σε ξέρω τόσο  

τόσο πολύ που σε αγαπώ.

Τόσο που λαχταρώ

να σε έχω αγκαλιά μου

στη Δύση πάλι 

γλυκιά μου προσμονή,

εσύ που περιμένεις 

το χειμώνα

να ζήσουμε μαζί.

Παρέα πάνω σ ένα κρεβάτι

κοντά στο παρόν,

στο παραθύρι που βλέπει

προς τα εκεί , 

τα σύννεφα  

καθώς έρχεται ο χειμώνας,

στην άδεια την ψυχή. 

Παίρνεις τα σύννεφα για στρώμα

και φεύγεις τα ταξίδια  

και ψάχνεις με το μυαλό,

καμία κρυφή ανάμνηση

καμιά κρυφή εικόνα,

να είσαι εσύ μαζί μου

να δείχνει πόσο πολύ σ’ αγαπώ.

Δεν ξέρεις ότι έχω 

στα χέρια μου εσένα

και σώμα και ψυχή,

μόνη μου λες μα δεν ξέρεις

πόσο μα πόσο σ αγαπώ...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΕΥΑ

ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤ ΑΣΤΡΑ

Σε βλέπω στα άστρα

Σε βλέπω εκεί ψηλά στ’ άστρα, 

σε βλέπω καθώς γυρνώ 

τα μάτια στον ουρανό, 

αναρωτιέμαι πόσο μόνη είσαι.

Σε βλέπω καθώς περνάνε οι μέρες,

σε βλέπω καθώς περνάνε οι στιγμές 

καθώς το κορμί γερνά 

και λέω το μυαλό μου, 

που το έχω αφήσει 

κάπου εκεί στην άκρη 

πίσω από τα συρτάρια, 

πίσω από τα όνειρα, 

μέσα σ αόρατες φωτογραφίες 

μες σε σκέψεις κρυφές 

μες την καρδιά μου,  

μέσα στην κρυφή ζωή 

της ύπαρξης μου.

Είσαι εσύ που η καρδιά σου 

είναι χαραγμένη,  

στα ξύλινα καθίσματα

στο λιβάδι του ουρανού, 

εκεί στην άκρη ενός γκρεμού

για πάντα .

Νιώσε τα χάδια μου

που σου ανήκουν, 

το ξέρεις καθώς διαβάζεις 

αυτές τις λέξεις 

ότι δεν ανήκεις πουθενά, 

δεν χρωστάς πουθενά, 

δεν αγαπάς παρ μόνο 

την κόλαση της ψυχής μου,

για εσένα !!! 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΦΩΤΟ  ΕΥΑ

ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΜΑΣ

Τα φεγγάρια μας

12/10/2016

Τα φεγγάρια που μιλούσες 

 τα βράδια που άλλα ζητούσες

ξέχναγες πως  μ αγαπούσες 

όταν σκοτεινά,

 σε κάποια σοκάκια 

άγρια στενά, αλλον κοιτούσες, 

μ έδιωχνες και λαχταρούσες 

μια άλλη φτωχή καρδιά.

Κόκκινα και ασημένια

σε στενά που φωτισμένα 

στο κορμί σου ακουμπούν

τα δρομάκια του ουρανού. 

Δάκρυα χρυσά στα μάτια 

μου θυμίζουν τα κομμάτια 

που σ αγαπούν, 

αυτά τ άφησα κοντά σου

και σαν σκλάβος σέρνω τ αλλά 

να μην σε ξαναδούν...
ΠΟΙΗΣΗ  ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Κλείνω τα μάτια  

Κλείνω τα μάτια  σε σκέφτομαι 

τα μαγικά πρωινά μόνος

και αναπνέω μαζί σου, 

σε χαϊδεύω σε μιλάω 

σ αγκαλιάζω σε λατρεύω ,

αισθάνομαι ότι είσαι τόσο δική μου

όσο η ψυχή μου. 

Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι

σ αγκαλιάζω κάνουμε έρωτα,

σε φιλάω δική μου για πάντα 

με μια νοσταλγία ένα φόβο 

μην σε χάσω . 

Κακές σκέψεις που φεύγουν 

στην στιγμή, 

δεν θα σε χάσω όσο τα μάτια 

κλειστά σφραγίζουν, 

όλες τις πόρτες του κορμιου

 και εγώ σε κρατάω μέσα μου

 χρυσές ελπίδες, 

σαν φτερωτούς αιχμάλωτους αγγέλους

που δεν μπορούν να ξαναγυρίσουν

πίσω στο Θεό .

Μέσα  πίσω από τα κλειστά μάτια 

σφραγίζω όλα τα όνειρα μαζί σου

και σε κρατάω για πάντα δική μου. 

Τυφλός θεέ μου η νεκρός  

τόσα κλειδιά θέλω ,

να κάνω καινούρια ,

για να μην ανοίξω τα μάτια

να μην σε χάσω .

Να πετάς μόνο μέσα μου  

εκεί που  μπορείς  να μου λες 

πόσο μόνο εμένα αγαπάς.

Θυμώνω δεν σε σκέφτομαι  

θέλω να φύγω μακρυά σου

να μην σ αγγίζω  να σε μισώ, 

μα κλείνω τα μάτια ,

και είσαι πάλι δική μου  

σ αγαπώ ...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΕΛΛΕΝ

ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΒΑΘΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Έχουν τόσο βάθος τα μάτια σου

10/10/2016

Έχουν τόσο βάθος τα μάτια σου...

Είσαι μεγάλη φουρτούνα,

το 'βλεπα άλλα δεν μπορούσα

να το κάνω αληθινό στην σκέψη 

πιστεύω ότι το ένστικτο κι η λογική 

μας κάνει να ξεχωρίζουμε

τους ανθρώπους μας στην ζωή

να τους κάνουμε απόλυτα δικούς μας

όσο κρατήσει αυτό.

Έχουν τόσο βάθος τα μάτια σου...

Έπρεπε ναι ή όχι?

Έπρεπε να δώσω στην ψυχή

άλλες στροφές στη ζωή

ίσως τις λάθος στροφές 

αυτές που δεν θα είχαν μέσα

μεγάλα μπαλκόνια ή τεράστια σαλόνια,

μα ένα δωμάτιο με πεταμένα χαρτιά 

και μια καρδιά να σπαρταρά

εκεί κοντά .

Ω πόσο πόσο κοστίζει η ζωή,

αυτή η ζωή που χάνω  

σε ρυθμούς κανονικούς

εγώ τη χάνω. 

Σας βλέπω να περνάτε 

 μες σε σκηνές και σε μυαλά

 που αγωνίζονται να ζήσουν και γελώ

 κοιτώντας σ' ένα καθρέπτη χλωμό 

σκουριασμένο

δεν περνάς εκεί που ζητάς

κοντά αν δεν έχεις.  

Κι αν έχεις δεν περνάς

μα υποφέρει κι ας γελάς

με ανθρώπους που χαθήκανε 

σε στροφές για εξουσίες 

και λέξεις σοφές, αστείες  

και γελάω εγώ που άντεξα. 

Έχουν τόσο βάθος τα μάτια σου,

εκεί μέσα χάνομαι... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΜΑΡΙΤΙΝΑ