Σ ΑΓΑΠΗΣΕ...
Έτσι νομίζω για 'σένα καρδιά μου
έτσι νομίζω ότι τα χέρια σου
είναι μια φυλακή
τα λόγια σου ένα ποτάμι χαράς
κι τα μάτια σου φορτωμένα
μ' ηλιαχτίδες.
Αχ να μπορούσα να σε κρατούσα
για πάντα στην αγκαλιά μου
να σ' είχα κρυμμένη, δεμένη στο χέρι
σαν ένα δώρο ζωής .
Νομίζω η συντροφιά της νύχτας,
η μοναξιά
θα με γλυτώσουν απ' τα όνειρα
κι ο ύπνος θα με κάνει να ξεχάσω
στην αληθινή ζωή.
Αγναντεύω την εικόνα σου
κλειστά βλέφαρα, κλειστά όνειρα,
απατηλές σκέψεις, πληγωμένες
διωγμένες
κι ο έρωτας παρα 'κεί ζητιάνος.
Ζητά το δικό του κάδρο
εκεί μέσα το μόνο αληθινό
αυτό που 'σαι και 'σύ μέσα.
Αλλιώς ναι αλλιώς το ευλογημένο κρύο
ας αγκαλιάσει το κορμί μου για πάντα ,
μέσα στην θαλπωρή
της Χριστουγεννιάτικης νύχτας
μες τα θολωμένα από το χιόνι φώτα,
τα τελευταία φώτα ας ραγίσουν
μέσα στην σκέψη
κι ας με οδηγήσουν στο κρυφό
θάνατο της ελπίδας .
Πόσο σ' αγαπώ,
γδέρνω τα όνειρα του έρωτα
στα βράχια της θλίψης
όταν με καλείς να μου πεις
ότι μ' αγαπάς
κι ότι ο λάθος χρόνος μας χωρίζει.
Μέσα μου απελπισμένες φωνές
καλούν την μοίρα
και μιλούν για το παρελθόν
και το μέλλον
καλώντας τις νεράϊδες
να δείξουν έλεος
σ’ αυτή την ζωή να μου πάρουν
την ανάσα
όσο πιο γρήγορα μπορούν
και να με ξυπνήσουν
κοντά σου στο παρελθόν ή στο μέλλον.
Να ‘ξερες ότι η δύναμη σου,
το κορμί σου
τόσο ατσαλένιο τόσο σκληρό
μα και τόσο αγγελικά πλασμένο
μέσα στην αγκαλιά μου ξύπνησε
την στοργή και την θλίψη μιας ακόμη ζωής.
Πιότερο να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω
έρωτα μου, παρά να ζω δάκρυ δάκρυ
αυτήν την συμφορά μου.
Μακάρι να 'ταν τα ξενύχτια ατελείωτα
και τα γράμματα λουλούδια
να σε περιμένουν κάθε μέρα,
μακάρι τα χρώματα του ήλιου και της σελήνης
να σου ζωγράφιζαν τον έρωτα,
μακάρι να ξυπνούσα κοντά σου τα πρωϊνά
και να 'βλεπα το δικό σου χαμόγελο δικό μου,
τα δικά σου μάτια με τα μάτια μου
και ν' άκουγα την θεϊκή σου φωνή
να μου μιλάει για την αγάπη μας
προτού ο έρωτας μας τυλίξει
μες σε σεντόνια του πάθους.
Μακάρι να μπορούσα να περάσω
απ' τα σύννεφα μαζί σου
και να καλπάζω προς τα άστρα
χωρίς όρια
μόνο ψάχνοντας το δηλητήριο
του έρωτα
να στο έδινα για να 'μουν σίγουρος
ότι δεν θα μ’ αφήσεις ποτέ,
δεν θα με ξεχάσεις ποτέ
και να σε κάνω να θυμηθείς
ότι αν κι αυτή την ζωή δεν σε γνώρισα
δεν είναι αργά ακόμη και τώρα
γιατί μου χρωστάς τόσα πολλά
απ' τις προηγούμενες ζωές .
Τα θέλω όλα τώρα καρδιά μου
σ' αγαπώ
Πόσα μαγεμένα παραμύθια να πω;
Πόσα ποιήματα να γράψω για 'σένα;
Πόσο να δαμάσω με την ψυχή μου
την ζωή σου,
όταν ξενυχτώ μακριά σου
κι όταν τα ερωτικά μου τραγούδια σκορπούν
μέσα στ' αστέρια της νύχτας, απελπισμένα;
Μείνε κοντά μου,
μες τα μαγικά πρωϊνά για πάντα
κανε δική σου την λαβωμένη μου καρδιά
και γιάτρεψε τα όνειρα που καίγονται
μακρυά σου.
Όλο το κορμί μου φωτιές που το καίνε
παλεύει για να μην σ' αφήσει να πάρεις
την ζωή σου μακρυά.
Να ξέρεις όταν δεν θα υπάρχω,
το χαμόγελό σου θα με ξυπνά
ανήσυχα από τον θάνατο
μες στα κρύα όνειρα και θα μου λέει
σ' αγάπησε …
Σωτήρης Σπηλιώτης
Φωτο Αλκέτα
