ΠΕΤΑΣ

ΠΕΤΑΣ

Πετάς 1/10/2016

Πετάς εκεί στα άσπρα σύννεφα 

και μ αγκαλιάζεις

όλες οι κινήσεις σου όλα τα θέλω σου 

καταδικάζουν εμένα κι εγώ απορώ

δεν μπορώ να προχωρήσω δεν μπορώ

να πετάξω δεν μπορώ να σε σκεφτώ

και πέφτω.

Ανάμεσα σε δυο τοίχους μέσα σένα γκρεμό

και σκίζω με τα νύχια τα σωθικά μου

σκίζω το μυαλό σκίζω τις σάρκες 

προσπαθώντας να κρατηθώ. 

Χαμένες αισθήσεις, 

προδομένα συναισθήματα μέσα σε πάγους

κι εγώ γεμάτος αίματα παραπατώ 

στην γη κοιτάζοντας ψηλά εσένα. 

Δεν χαμογελάς μόνο σκέφτεσαι ,

και τα μάτια αυτά τα μάτια 

σαν διαλυμένοι γαλαξίες

μέσα σε άπειρα κομμάτια 

μαύρης πνοής ,

αυτά τα μάτια θέλω να τα ενώσω

σαν παζλ σαν σταγόνες διαλυμένες 

να γίνουν θάλασσα να ξαναθυμηθούν. 

Τα ευτυχισμένα πρωινά 

μέσα στα κόκκινα σεντόνια 

που τα κορμιά απελευθέρωναν

όλο τον κόσμο

και γεννούσαν οι αισθήσεις 

με χυμούς από παράδεισο. 

Αυτά τα μάτια λοιπόν με ξεσκίζουν, 

αυτά τα χείλη που δεν θυμάμαι πια , 

αυτά τα στήθη

που σημαίνουν όσο όλος ο κόσμος 

την δροσιά της καρδιάς. 

Αυτό το κορμί που χαμένο πλέον 

πετά εκεί ψηλά

και αιωρείται ανάμεσα από σύννεφα

και σκέψεις του κόσμου, 

εγώ είμαι εδώ κάτω εσύ παντού μέσα μου 

εγώ είμαι ο άνδρας εσύ όλη η γέννηση 

και πετάς και πετάς ανάμεσα στα σκουπίδια της γης 

και λάμπεις ανάμεσα στα άστρα και στις εποχές

και χάνεσαι ανάμεσα στα χρόνια και στις στιγμές,

μα εγώ κοιτώ ψηλά και προσπαθώ 

να σε συγκρατήσω

στα χαμένα όνειρα της νύχτας 

με τα ξεχασμένα λόγια της λύτρωσης

των στιγμών και του πάθους .

Εσύ πετάς κι εγώ εδώ στην γη κρατώ 

το σχοινί της απελπισίας,

για να μην σε χάσω ...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Παιχνίδι με τον θάνατο

30/9/2016

Περπατάω εκεί ανάμεσα

σε κάτι χαλάσματα

και κάποιες παιδικές  φωνές

από ψυχές,

προσπαθούν να παίξουν 

για τελευταία ίσως φορά.

Ανάμεσα στα γκρεμισμένα όνειρα,

ανάμεσα στις νεκρές μάνες,

ανάμεσα στο αίμα στον θάνατο.

Νεκρά παιδικά  χαμόγελα

δαμασμένα από όπλα 

και κάποιοι μαύροι, άσπροι ηγέτες,

μετράνε το χρήμα και το κέρδος 

από το νεκρό μέλλον.  

Τόσο αξίζει ο άνθρωπος μια σφαίρα

η ένα ευρό εκδίκησης,

ψυχές φαντάσματα που κλαίνε

ουρλιάζουν από τον πόνο του θανάτου.

Δεν υπάρχει παραπέρα από την κόλαση 

που μας στέλνεται, 

πως χαϊδεύεται τα παιδιά σας, 

που κρύβεστε πίσω από τα κοστούμια 

οι δολοφόνοι είναι ίδιοι,

τα αρώματα και τα χαμόγελα

έγιναν ο φασισμός της εποχής μας

κατακρεουργείται τον κόσμο 

στην Μεσόγειο,

με συνεργάτες ηγέτες  που άλλοι φοράνε

και άλλοι δεν φοράνε  γραβάτες. 

Τα ίδια γουρούνια που σκοτώνουν

μουσουλμάνους και χριστιανούς 

για να αλλάξουν τον κόσμο 

με τα ρέστα της καταστροφής.

Πνιγμένα παιδικά χαμόγελα

μέσα στο αίμα

δεν ανασάνουν μόνο κάνουν βόλτες 

ανάμεσα στον θάνατο .

Χαμογελούν

οι σάρκες των νεκρών,

για την λύτρωση που θα νοιώσουν

όταν σαπίσουν πάνω στη γη 

και εξαφανιστούν από τον κόσμο. 

Πουλάνε ανθρώπινο κρέας 

κάποιοι έμποροι της εξουσίας 

και ακόμη χαμογελάνε περήφανοι, 

για τις νεκρές ψυχές, 

τις χαμένες ζωές 

και την κόλαση των παιδικών ονείρων

που ξεψύχησαν. 

Περπατάω εκεί ανάμεσα 

σε κάτι χαλάσματα, 

και κάποιες παιδικές  φωνές 

από ψυχές, προσπαθούν να παίξουν

για τελευταία  φορά, με τον θάνατο...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΠΑΘΟΣ

Πάθος 

Κοιτάς στον καθρέπτη 

και ονειρεύεσαι το πάθος, 

κοιτάς ένα λάθος 

και χάνεσαι εκεί που περπατάει 

η σκέψη και η λογική, 

κοιτάς ένα κορμί γυμνό 

απόλυτα σιωπηλό 

και διαβαίνεις, 

σ ένα κάρμα απόλυτο σκοτεινό. 

Μες σε φωτιές 

μες σε μαύρες επιλογές 

μα εσύ χρυσή 

αναδυεισ την ζωή. 

Μέσα από τον καθρέπτη τον παλιό 

που χαλάει με τον καιρό, 

μια εικόνα μοναδική 

ένα απίστευτο κορμί .

Εκεί αφήνεις μια αστραπή 

πίσω από την πανσέληνο εκεί, 

να φωτίζει τα σκοτεινά

της σελήνης τα σεμνά. 

Μα εσύ δεν λογαριάζεις 

δεν έμαθες να μοιράζεις, 

του κορμιού σου τις φωνές 

της ψυχής τις ηδονές. 

Έλα ζήσε με εδώ 

στον καθρέπτη τον τυφλό, 

έλα πάρε με εκεί 

η πανσέληνος να δει. 

Του κορμιού μου 

τούς χυμούς, 

όσο κι αν έχει

διαδρόμους σκοτεινούς. 

Στην κρυφή του φεγγαριού 

την ανώδυνη στιγμή, 

σαν κρυμμένα ξωτικά 

ξαπλωμένα δυτικά. 

Στου μυαλού τους χάρτες αυτούς 

που μας κάνουνε μικρούς 

όταν έρθει η στιγμή, 

έλα πάρε με εσύ 

και διέγραψε το λάθος, 

κράτησε μόνο το πάθος...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΞΕΝΥΧΤΩ

Ξενυχτώ 

28/9/2016

Παίζουν τα δάχτυλα

πάνω στο δέρμα σου

τον σκοπό του έρωτα 

και μαγεμένος ξενυχτώ. 

Με τα χείλια μου

από το σώμα σου μεθώ,

καθώς εσενα λαχταρώ

και σ αγαπώ. 

Με το άρωμα του κορμιού 

να με καίει να με  μεθά, 

λατρεία μου να με ξενυχτά,

στα μάτια σου τα πράσινα 

τα όνειρα χυδαία.

Μέσ στην καρδιά σου

κοιμούνται τής  ζωής

η του θανάτου το σκοπό,

καθώς εσύ μοιραία 

γίνεσαι το όργανο 

και ο μουσικός εγώ... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΩΤΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ

ΠΟΙΗΤΉΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΆΣ

 27/9/2016

Όχι σήμερα δεν μπορείς 

εγώ τ αφήνω, 

εκεί δίπλα να σε φυλάνε

δίπλα στα χρώματα, 

δίπλα στις γυμνές κυρίες

απ άλλες ιστορίες.

Εκεί δίπλα τ αφήνω

τα παραμύθια μου τα λόγια μου

τις γραφές ,

με τις παράξενα ψεύτικες 

ίσως ιστορίες.

Μπορεί μια νυχτιά  

να σηκωθείς κρυφά 

και να αγκαλιάσεις ένα, 

τότε να ξέρεις, 

εκεί δίπλα στο σεντόνι σου

θα μαι εγώ  

 να σου το διαβάζω, 

να σε βλέπω κρυφά 

να χαίρεσαι την ανεμελιά, 

ξέρεις μ εκείνη την χαρά 

που φουντώνει μέσα μας 

όταν σκεφτόμαστε,

μ αυτό είναι το δικό μου 

παραμύθι, 

από ένα δικό μας άνθρωπο 

ψέμματα ,αλήθεια.

Ναι μπορώ ίσως, να μαι εκεί δίπλα 

σ όλους που διαβάζουν 

ένα ποίημα μου, ακούνε 

ένα παραμύθι μου, 

ζούνε μια ιστορία μου.

Αν δεν μπορούσα 

να μουν κοντά σας, 

πως θα μουν, ο ποιητής

και ο παραμυθάς σας...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

Η ΠΙΚΡΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Η πίκρα  της σκέψης

26/9/2016

Έχω μια πίκρα στην ψυχή 

που πάντα κουβαλάω 

σ' αλαργινές συνήθειες

 μες το κορμί χαμένες. 

Όταν σε σκέφτομαι 

εκεί ψηλά η δίπλα 

εδώ στο χώμα,

στον ουρανό η στην κόλαση 

που με κερνάς ακόμα. 

Είναι οι έρωτες φτηνοί  

και του κορμιού τα πάθη,

αυτά που οδηγούν 

την σκέψη μας 

σε αέναα πάντα λάθη. 

Είναι η ίδια πίκρα αυτή 

που σκότωσε ερωμένους,

είναι η ίδια πίκρα αυτή 

που καταδίκασε ερωτευμένους.

Τα χέρια μου χάιδεψαν

αυτό το κορμί το κρύο 

που τόσο λάτρευα πολύ 

χαμόγελο μου θείο.

Η Παναγία να μας φίλα 

στου Αιγαίου τα πελάγη,

όταν η πίκρα στα κορμιά

άλλη χαρά θα ψάχνει.

Εσύ να ξέρεις στην καρδιά 

θα μείνης σαν προστάτης 

σαν ένας λαθρέμπορος

σαν ένας μετανάστης. 

Η απελπισία φόρτωσε 

την αγάπη σε ταξίδι 

παρακαλώντας στην ζωή

να μην της ξαναφύγει.   

Αυτή η ασημί μορφή 

που λαχταρώ  η δική σου 

λυπάμαι αν αγάπη μου πίκρα 

φόρτωσα γέμισα την ψυχή σου.

Τα χέρια μου στα χέρια σου 

πλεγμένα να σ αγγίζουν 

μήπως ο έρωτας ξανά 

κάνει τα όνειρα 

σαν γιασεμιά να ανθίζουν...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΕΥΑ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Δημιουργός ονείρων

Ζω μέσα σ' ένα κόσμο

πνευμάτων κι ονείρων

μπερδεύω τους κόσμους,

ποτέ είμαι 

σ' έναν πότε σ' άλλον 

και συνέχεια ξυπνάω 

από ένα όνειρο 

που δεν θέλω να αποχωριστώ.

Από έναν άλλο κόσμο,

άλλο τρόπο σκέψης,

άλλη αγάπη, άλλη ελπίδα,

άλλη ζωή. 

Θυμώνω, θυμώνω πολύ

που χάνομαι ανάμεσα 

σε τόσους κόσμους,

που γυρίζω τόσα όνειρα 

πότε έχω φτερά αγγέλου,

πότε είμαι ιππότης ή ξωτικό,

πότε άνθρωπος 

και πότε χάνομαι μέσα 

σε κάτι περάσματα στον ουρανό. 

Παράξενο που τα ξεχνάω

μόλις ανοίξω τα μάτια!!!

Σαν μαγικό χαλί το κορμί μου 

με ταξιδεύει

σε κάθε κλείσιμο των ματιών

ακόμη όταν και τα όνειρα 

δεν υπάρχουν,

υπάρχω εγώ ...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

4/1/2016

Θέλω να κάνω ευχές, 

θέλω να στείλω στοργικές στιγμές 

στου νου τα μάτια, 

θέλω να πω τραγούδια λαμπερά, 

για τον νέο χρόνο πολλά.

Σήμερα την πρώτη μέρα  

μα μόνο πίκρα μου βγαίνει 

μόνο ψέμματα θαρρώ

 πως θα πω αν σας πω, 

μ' αυτούς που ορίζουν 

τις τύχες μας.  

Μόνο ψέματα και δάκρυα θωρώ

 οι ανήμποροι ανίκανοι

 κλέβουν ζωές, 

σε μια εποχή που σκεπάζομαι 

με κουβέρτα για να ζεσταθώ,

αισθάνομαι πρόσφυγας 

μέσα στο σπίτι μου και 'γώ. 

Στην πλατεία  Βικτορίας

μόνο με μια διαφορά

 πως εγώ παντού χρωστώ,  

ακόμη και την ανάσα που μετρώ

μην πάρω πολλές και φορολογηθώ.

Nαι πρόσφυγας είμαι και 'γώ  

και προσπαθώ να ζεσταθώ,

 σ' ένα σπίτι που πλέον χρωστώ 

  χωρίς δικαίωμα στο πετρέλαιο 

γιατί το κλέβουν κι αυτό, 

χωρίς τους κόπους μιας ζωής 

 κι αυτός ο μαλάκας χαμογελά 

 και νομίζει ότι κυβερνά 

ορίζει τον θάνατο κόκκινη γραμμή

 που ποτέ μα ποτέ δεν περνά

 αφού μόνο τους άλλους στέλνει.

Νέοι χωρίς δουλειά, 

γέροι χωρίς λεφτά, 

και μια κοινωνία 

που σαπίζοντας πεθαίνει.

Θέλω να κάνω ευχές  

ανάμεσα σε τόσους δήθεν πολλές, 

μα καμμιά δεν μου βγαίνει...   

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

Ο ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ 2016

Ο μεσαίωνας του φασισμού 2016

Μόνο  όταν καταλάβουν οι διάφοροι ηγετίσκοι 

οι δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένοι, 

λέγοντας τα χίλια μύρια ψέμματα  που δεν τα τηρούν ποτέ ,

ότι η εξουσία δεν είναι επάγγελμα μα είναι προσφορά

 και λειτούργημα στην ανθρωπότητα.  

Μόνο όταν φύγουν οι διάφορες λέρες απ'την πολιτική

  που  κοιτάζουν να εκμεταλλευτούν την εξουσία για την εξουσία,

 τότε μπορεί ν' αλλάξουν οι θέσεις στην ανθρωπότητα

 κι ο άνθρωπος θα γίνει το επίκεντρο του πολιτισμένου κόσμου.

 Οι επόμενες δημοκρατίες πρέπει να ετοιμάζουν και να εκπαιδεύουν

 κυβερνήτες που να 'χουν τις δυνατότητες 

και να μπορούν να προσφέρουν,  

όχι τον κάθε αλητήριο ψεύτη σαλτιμπάγκο φασιστάκο

άνεργο περιθώριο που ανάλογα με την ηλικία  
αποκτά και πολιτική συνείδηση. 

 Αυτές οι δημοκρατικές διαδικασίες των ελαχίστων

 που εξυπηρετούν συστήματα κεφάλαια και συμφέροντα 

πρέπει να εξαφανιστούν. 

Αυτοί οι κάλπικοι δημοκράτες της συμφοράς να γίνουν 

κακές αναμνήσεις στο μέλλον

με ισότιμη διακυβέρνηση πολιτικής και δικαστικής εξουσίας

και φυσικά δεν μιλάω για την δικαστική και νομική κάλυψη

 της εποχής μας άλλο ανέκδοτο ... 

Δυστυχώς ο μεσαίωνας του πολιτισμού επικρατεί

 στον εικοστό πρώτο αιώνα με φασιστοειδείς ηγετίσκους

 χωρίς καμία ευαισθησία απέναντι στους λαούς,  

απέναντι στον άνθρωπο.

Οι κοινωνίες πρέπει ν' αλλάξουν επιτέλους,

 πρέπει να εξαλείψουν αυτά τα υπολείμματα

 των φασιστοειδών πολιτικών σαλτιμπάγκων,

 που εξακολουθούν να σκοτώνουν ζωές και ψυχές ανθρώπων.  

Πολίτικοι εκπαιδευμένοι από ανθρώπους εκπαιδευμένους 

κι όχι κομματικές ιδεολογίες του παρελθόντος χωρίς καμία βάση. 

Οι  πολιτικοί του μέλλοντος πρέπει να μιλάνε και να σκέφτονται

 μ' επίκεντρο τον άνθρωπο μόνο.

 Τα εγκλήματα κι ο φασισμός σε κράτη που κατέλαβαν

 ανίκανοι άνθρωποι τις εξουσίες με εκβιασμούς και ψευτοδιλήμματα 

και δεν εξυπηρετούν τον άνθρωπο μα τον φασισμό

θα πρέπει να μπουν   

μέσα σε διαδικασίες που θα  σταματήσουν να υπάρχουν.

Ο κόσμος όλος πρέπει να λειτουργεί  για τον άνθρωπο, 

η ισοπέδωση του ανθρώπινου είδους δεν θα φέρει

 καλύτερες κοινωνίες μα τον τρόμο στην ελευθερία του ατόμου. 

 Τα όνειρα του φασισμού θα πρέπει

ν' ανιχνευθούν, να διαβαστούν και να ερμηνευτούν

 αποκλείοντας τέτοιες προοπτικές να  καταστρέψουν

 την ανθρωπότητα...   

Οι εγκληματίες Ειρήνης,

οι εγκληματίες της δημοκρατίας των λαών 

είναι  χειρότεροι απ' τους εγκληματίες πολέμου !!!

ΠΟΙΗΣΗ   ΣΩΤΗΡΗΣ  ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

Σ' ΑΓΓΙΞΑ

Σ  άγγιξα 

Σ' άγγιξα κι είδα την στεναχώρια 

να γίνεται άστατο σύννεφο

μέσα σου.  

Σου χάϊδευα το κεφάλι,

εκεί που τα μαλλιά σε πρόδιδαν, 

μ' άσπρα χρώματα  

κι η θλίψη δεν μπορούσε να ξεπεράσει

τα ψεύτικα λόγια σου.    

Είμαι ευτυχισμένη, έχω να δώσω πολλά 

στον κόσμο μα για 'μένα τίποτε σκέφτηκες

και με κοίταζες , με θέλουν πολλοί

  είμαι η γυναίκα των ονείρων, 

 μα η θλίψη ήταν τόσο μαζί σου

λες και σ είχε βγάλει βόλτα

στα σύννεφα που έτρεχαν 

από τον αέρα μέχρι να διαλυθούν.

 Κλαις, κάποιες φορές 

 είναι εκείνα τα δάκρυα που γεμίζουν

 το κεφάλι και πνίγουν το μυαλό

 και τα συναισθήματα.  

 Είμαι ευτυχισμένη  μέσα σ' εκείνα 

τα κρύα χέρια

 που μόνο το αίμα και τα δάκρυα

της πληρωμένης καρδιάς

 μπορούν να σκουπίσουν,  

προτού η θλίψη μας διαλύσει 

 στον ουρανό.  

Σαν να μην υπάρχω μου λες

 και μ' αρέσει όταν δεν υπάρχω πουθενά

 στις ελπίδες σ' άγγιξα πάλι,

σε ζέστανα.  

Γράφω με τα χέρια μου λες 

για θλιμμένα πουλιά μέσα στη σκληρή

 πλημμυρισμένη απ' άπνοια

 ζωή μου... 

ΠΟΙΗΣΗ  ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ